Jerzy Kulej (ur. 19 października 1940 w Częstochowie, zm. 13 lipca 2012 w Warszawie) – polski bokser, dwukrotny mistrz olimpijski(Tokyo 1964, Meksyk 1968), komentator sportowy, poseł na Sejm RP IV kadencji.
Syn częstochowskiej dzielnicy Ostatni Grosz, od dziecka nieopodal Jasnej Góry, nie miał łatwo w życiu, ale sport był mu pisany. Życie ostro „trenowało” go od samej kolebki, ojciec zostawił rodzinę chwilę po urodzeniu Jurka, przez co wszystko spadło na barki matki, a tym samym za chwilę na młodego boksera.

Kulej był człowiekiem o wielkim charakterze, który pozwolił mu zdobyć dwa złote medale olimpijskie. Był jednym z filarów reprezentacji prowadzonej przez Feliksa Stamma, bokserską ikonę trenerską.

– Poszło o „małojecki” honor – pisze Jerzy Zmarzlik w książce „ Bij mistrza”. – Jakiś „Amerykon”, czyli góral, który przyjechał odwiedzić kraj, nie spodobał się naszym pięściarzom, oni zaś nie spodobali się jemu i stało się. Wzmocniony oddział zakopiańskiej milicji poniósł poważne straty w starciu wszyscy na jednego. Jurek, wtedy podporucznik milicji, bez munduru nie został rozpoznany. Całą potyczkę wziął na siebie, bo koledzy byli cywilami, no i każdy z nich miał na zakopiańskim zgrupowaniu jakąś „dyscyplinarkę” u Stamma.

Wszystko mogło się skończyć brakiem wyjazdu na Igrzyska Olimpijskie w Meksyku, ale postawiono przed Kulejem warunek, kara nie będzie wymierzona, jeśli zdobędzie złoty medal. Jak na chłopaka z Jasnej Góry, z Ostatniego Grosza, biorącego całą winę na siebie, potrafił wziąć na siebie także odpowiedzialność za wynik zdobywając złoty medal.

Jak się później okazało, nie tylko medale były pisane Kulejowi, ale także wspaniała kariera jako komentatora sportowego a od 2001 roku także posła na sejm.

*PKOL – „100 lat na olimpijskim szlaku” 2019
* Jerzy Zmarzlik – „Bij mistrza” 1992
* Reinhardt Karl-Walter – „100 olimpijczyków” 2007